[scroll down for English]
Za Balkan borbe i solidarnosti
//zajednička izjava učesnika/ca 12. Anarhističkog sajma knjiga
Od 28. do 30. septembra, brojni pojedinci i grupe koji su deo anarhističkog i antiautoritarnog pokreta na Balkanu i šire, okupili su se u Novom Sadu na 12.Balkanskom anarhističkom sajmu knjiga. Dolazeći iz celog regiona, govorimo mnoge jezike, među kojima srpsko-hrvatski, mađarski, rumunski, slovenački, makedonski, bugarski, albanski, grčki i druge. Uzimajući u obzir naše različitosti, ovaj skup je potvrdio da je jezik koji svi delimo, govorimo i razumemo – jezik borbe i solidarnosti.
Tokom dana koje smo proveli zajedno, razmenili smo iskustva borbe, unapredili i testirali naše analize i formulisali neke konkretne predloge za budućnost naših borbi. Putem toga smo uspeli da prepoznamo neke zajedničke obrasce koji dolaze u prvi plan političkih strategija vladajuće klase svuda u regionu. Još jednom vladajuća klasa koristi nacionalizam da bi sejala podele i olakšala napad na potlačene i kako bi istovremeno kreirala lažnog protivnika u vidu populističkog nacionalizma koji se pretvara da se suprotstavlja istinski destruktivnim uticajima kapitalističke ofanzive, dok zapravo pruža globalnom kapitalu krvavu priliku za njegovo restruktuiranje.
Kao što je uobičajeno, nacionalizam je udružen sa militarizmom, obnovljenim religioznim opskurantizmom i patrijarhatom. Sve to je ponovo jasno prisutno u novom talasu tenzija između različitih državnih snaga i porastu popularnog nacionalizma, kao na primer između Kosova i Srbije, u Makedoniji i Grčkoj, u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, itd. Kao odgovor na ove napore vladajuće klase da nas razdvoji, izražena je hitna potreba za koordinisanim akcijama i kampanjama širom Balkana protiv nacionalizma, militarizma i bilo koje vrste podele među potlačenima. To može biti postignuto samo kroz zajedničku mobilizaciju društvenih snaga. Jedan od sledećih važnih momenata kada možemo konkretno delovati ka tom cilju, biće mobilizacija protiv Lukov marša u Sofiji (Bugarska), u februaru 2019. Kao učesnici Balkanskog anarhističkog sajma knjiga izražavamo našu punu podršku Anti-Lukov maršu i pozivamo sve na lokalnu antinacionalističku mobilizaciju, organizovanje lokalnih antinacionalističkih akcija, kao i da se pridruže protestu u Sofiji ako su u mogućnosti. Takođe naglašavamo da smo odlučni da zaštitimo naše strukture od fašističkih napada i da je naša obaveza da na njih odgovorimo.
Paralelno tome, prepoznajemo da je ekspanzija globalnog kapitalizma stigla do granica koje nameće činjenica da živimo na ograničenoj planeti. Da bi nadomestio ova ograničenja, kapitalizam bez ustručavanja koristi smrtonosne metode direktne pljačke i vulgarne eksploatacije, najčešće i kontinuirano u vidu napada na prava radnika i životnu sredinu. Zbog toga nije slučajno da je i Balkan poslednjih godina video eksploziju mnogih borbi protiv kapitalisičkog prisvajanja prirode: rudnici zlata na Halkidikiju i na Roša Montani, projekti izgradnje hidroelektrana na rekama Balkana, među kojima na Staroj planini u Srbiji, na Muri u Sloveniji, Valboni u Albaniji, hidrauličko frakturisanje u Rumuniji i Bugarskoj, projekti vađenja fosilnih goriva po celoj Grčkoj i u takozvanim ekskluzivnim ekonomskim zonama od strane lokalnih kompanija i energetskih divova poput Repsol-a, Total-a, ExxonMobil-a, Edison-a i ostalih. Sve su to konkretni primeri kako ekstraktivistički sektor privrede, kojim upravlja nekoliko globalnih korporacija i koji je pokriven legalnim i represivnim aparatom država, preuzima teritorije na Balkanu, donoseći zauzvrat zagađenje, oduzimanje radničkih prava i uništenje zajednica.
Na periferiji globalnog kapitalističkog sistema, pljačka i rat pretvaraju veliki deo stanovništva u migrante i izbeglice – proces koji nama na Balkanu nije poznat samo u teoriji, već i kroz proživljeno iskustvo. Dok raznolike grupe ljudi traže gde mogu da se nastane i krenu iznova da grade svoje živote, one postaju mete kapitala i njegovih političkih struktura: prvo ih direktno integriše u kapitalističku ekonomiju kao jeftinu radnu snagu, dok ih drugo koristi kao izgovor da bi opravdalo povećanu društvenu kontrolu svih, nadzor i represiju nad buntovnim delovima društva, kao i da bi nahranilo desnicu i podrilo solidarnost među potlačenima.
Tri godine nakon privremenog urušavanja mašinerije Tvrđave Evrope, ljudi bivaju hapšeni zato što se usuđuju da pruže otpor režimu dehumanizacije kojem su podvrgnuti. Slučajevi kao što su Harmanli u Bugarskoj, Moria u Grčkoj i Röszke u Mađarskoj su samo najpoznatiji i ukazuju na širi proces represije i kriminalizacije. Tome nisu samo migranti na meti, već i sama ideja i praksa transnacionalne političke solidarnosti. Sad kad su balkanske i evropske države u velikoj meri uspostavile ponovo kontrolu nad svojim granicama, oni tiši, ali još smrtonosniji alati kriminalizacije i rasizma, se koriste da bi izgurali ljude do margina, i primorali na ilegalnost i najgore oblike eksploatacije. Mi smatramo da je neophodno da se razbije stanje isključivanja migranata i izbeglica i da se rasturi dehumanizujući evropski sistem granica i koncentracionih logora. Mi podržavamo sve akcije solidarnosti protiv kriminalizacije migracija, pritvorskih centara i “hotspotova”.
Na ovogodišnjem BASKu je takođe održan sastanak sindikalističkih inicijativa sa Balkana preko kojih smo imali priliku da se upoznamo sa nedavnim borbama radnika na brodogradilištu u Puli i Rijeci u Hrvatskoj, radnica iz higijenskog uslužnog sektora na Kosovu, borbi radnika iz supermarketa i kafe-lanaca u Grčkoj, logističkog sektora u Bugarskoj, i drugih. Videvši koliko ove borbe dele sličnosti i pogotovo uzimajući u obzir usku povezanost kapitala na Balkanu, dogovorili smo se oko daljeg jačanja uzajamne pomoći i deljenja informacija. Uspostavili smo zajedničku platformu za deljenje informacija i neki drugi konkretni koraci su preduzeti koji će, nadamo se, podstaći radničku solidarnost po čitavom Balkanu. Nov kanal komunikacije će pomoći radnicima da ostvare bolju solidarnost i efektivnu koordinaciju direktnih akcija u čitavom regionu. Nakon toga, prisutne anarho-sindikalističke i radikalne sindikalističke organizacije su potvrdile njihovu poziciju da se fokusiraju na organizovanje radničkih borbi, pomaganje radnicima da se samo-organizuju i agitovanje za internacionalni klasni konflikt na Balkanu.
Naposletku smo odlučili da se sretnemo sledeće godine u Sofiji, u Bugarskoj na 13. Balkanskom anarhističkom sajmu knjiga. Antiautoritarni i anarhistički pokret tamo će se okupiti da stvori prostor za nastavljanje naših borbi i takođe da obeleži 100 godina od osnivanja Anarhističke Federacije u Bugarskoj.
Protiv nacionalizma i kapitalizma, za Balkan borbe i solidarnosti!
Nikakvo ime nas ne razdvaja, nikakva nacija nas ne spaja!
Učesnici/e 12. Balkanskog Anarhističkog Sajma knjiga
Novi Sad, 30. septembar 2018.
____________________________________________________
For the Balkans of struggle and solidarity
// joint statement of the participants of the 12th Balkan Anarchist Bookfair
Between the 28th and 30th of September, 2018, many individuals and collectives from the anarchist and anti-authoritarian movement of the Balkans and beyond came together in Novi Sad for the 12th Balkan Anarchist Book Fair. Coming from all across the region, we speak many languages: Serbo-Croatian, Hungarian, Romanian, Slovenian, Macedonian, Bulgarian, Albanian, Greek and others. Taking into account our heterogeneous backgrounds, our gathering confirmed that the one language that we all share is the language of struggle and solidarity.
During the days spent together, we shared many experiences of struggle, updated and tested our analyses, and formulated some concrete proposals for the future of our struggles. Through this we were able to recognize some common patterns that are coming to the fore of political strategies of the ruling class everywhere in the region. Once again, it employs nationalism as a tool of sowing divisions in order to facilitate the attack on the oppressed and at the same time, creates a fake opponent in the form of populist nationalism that pretends to oppose the truly destructive impacts of the capitalist offensive while actually providing global capital with bloody opportunities for its restructuring.
As usual, nationalism is combined with militarism, renewed religious obscurantism, and patriarchy. All of this is clearly present in the new wave of tensions between various state forces and in the rise of popular nationalisms (i.e. between Kosovo and Serbia, in Macedonia and Greece, in Bosnia and Herzegovina, in Croatia, etc.). As a response to these divisive efforts of the ruling class, the coordinated actions and Balkan-wide campaign against nationalism, militarism, and any type of division between the oppressed were expressed as an urgent necessity. This can only be achieved through the joint mobilization of social forces. One of the next important moments when we can concretely act towards this goal will be the mobilization against Lukov march in Sofia, Bulgaria in February 2019. We express our full support for the Anti-Lukov march and call upon everybody to build localized anti-nationalist mobilizations and, if possible, to come to Sofia. We also stress both our commitment to protect our structures from fascist attacks and the necessity of striking back.
Parallel to this, we recognize that the expansion of global capitalism is limited by the finite nature of our planet. To compensate for these limitations, capitalism readily employs deadly methods of direct looting and vulgar exploitation, most commonly and continuously in the form of attack on workers’ rights and the environment. It is thus no coincidence that in recent years the Balkans has seen the eruption of many struggles against capitalist appropriation of nature: the goldmines in Chalkidiki, and Roșia Montană, big hydroelectric projects on rivers of the Balkans, among them in Stara Planina in Serbia, Mura in Slovenia, Valbona in Albania, fracking in Romania and Bulgaria, fossil fuel extraction all over Greece, and in so-called ‘exclusive economic zones’ by local companies and energy giants like Repsol, Total, ExxonMobil, Edison to name a few. All these are particular examples of how the extractivist sector of the economy, managed by a few global corporations and covered by the legal and repressive apparatus of the State, is taking over the territories in the Balkans, offering pollution and the destruction of workers’ rights as well as of communities in exchange.
On the periphery of the global capitalist system, looting and war transform large segments of the population who are turned into migrants and refugees; this process is not just a theoretical problem to us in the Balkans, but a lived experience as well. As the diverse and heterogeneous population searches for place to call home and to rebuild their lives, they are targeted by capital and its political structures: the former directly integrates them in capitalist economy as cheap labor, while the latter uses them as scapegoats to justify increased social control of everybody, surveillance and repression of antagonist segments of society and to feed the popular right and undermine solidarity among the oppressed.
Three years after the temporary breakdown of machinery of Fortress Europe, people are being incarcerated in prisons because they dare to resist the regime of dehumanization that they are subjected to. Cases like Harmanli in Bulgaria, Moria in Greece, and Röszke in Hungary are just the most widely known that point to wider processes of repression and criminalization. Through it, not only migrant resisters are targeted but the very ideas and practices of transnational political solidarity as well. Now that the Balkan and European states have, to a large degree, regained control of their borders, the more silent, yet even more lethal tools of criminalization and racism are being used to push people to the margins, often subjecting them to illegality and the most vulgar forms of exploitation. We recognize that it is necessary to break the state of exclusion that is imposed on migrants and refugees and to dismantle the dehumanizing European regime of borders and concentration camps. We support all solidarity actions against detention centers, hot spots, and the criminalization of migrants.
This year’s BAB also hosted a meeting between the grassroots syndicalist initiatives from Balkans from which we had a chance to get acquainted on recent struggles of shipyard workers in Pula and Rijeka, Croatia, women workers of hygiene service sector in Kosovo, struggle of workers of supermarket and coffee shop chains in Greece, logistic sector in Bulgaria, and so forth. Seeing how these struggles share similarities and especially taking into consideration the interconnectedness of capital in the Balkans, we agreed upon the further strengthening of mutual support and information sharing. We established a common information sharing platform and some other concrete steps were made that will hopefully facilitate workers’ solidarity across the Balkans. New communication channels will facilitate workers’ solidarity and allow efficient coordination of direct actions across the region. Following that, present anarcho-syndicalist and radical grassroots syndicalist organizations confirmed their position to focus on organizing workplace struggles, helping workers to self-organize; and agitating for international class struggle in the Balkans.
Finally we decided to meet next year in Sofia, Bulgaria for the 13th annual Balkan Anarchist Bookfair. The anti-authoritarian and anarchist movement there will come together to provide a space for the continuation of our struggles, and also to honor the 100 year anniversary of the foundation of the anarchist federation in Bulgaria.
Against nationalism and capitalism! For the Balkans of struggle and solidarity!
No name divides us, no nation unites us!
Participants of 12th Balkan Anarchist Bookfair
Novi Sad, 30th September 2018
